Olej rokitnikowy
Historia stosowania rokitnika i oleju rokitnikowego
Owocowa i ozdobna roślina rokitnika, tradycyjnie uprawiana na Syberii i Pamirze, szeroko stosowana w Europie jako żywopłot i ochrona stoków brzegów rzeki przed erozją, od dawna słynie z użytecznych jasnopomarańczowych jagód używanych do sporządzania naparów, likierów, dżemów , marmolady i rokitnikowego oleju, wyjątkowego ze względu na swoje właściwości lecznicze.
Lecznicze właściwości owoców rokitnika i wytwarzanego z nich oleju rokitnika odkryto w czasach starożytnych.
Pierwsza wzmianka o cudownej mocy jagód rokitnika pochodzi z XI wieku p. n. e. na ścieżkach starożytnych tybetańskich i starożytnych greckich uzdrowicieli. Hipokrates w swoich pracach naukowych szczegółowo opisał korzystny wpływ owoców rokitnika w leczeniu chorób żołądka. Wojownicy starożytnego Rzymu i starożytnego Egiptu często używali jagód rokitnika, aby leczyć rany otrzymane podczas kampanii wojskowych, a Awicenna zalecał stosowanie oleju z rokitnika w leczeniu oparzeń. W starożytnej Grecji, przed zawodami olimpijskimi, owocami rokitnika karmiono konie, aby zwiększyć ich wytrzymałość, a także nadać sierści połysk i jedwabistość.
Narody słowiańskie od dawna są świadome leczniczej mocy jagód i oleju rokitnika. Podczas swoich podróży po Bułgarii i Morawach, twórca pisma cyrylicy, Cyryl, często stosował olej roślinny pozyskiwany z owoców rokitnika w leczeniu miejscowych mieszkańców. Smaczne owoce rokitnika podawano także na stole carów rosyjskich (może dlatego do dziś rokitnika nazywa się „jagodą królewską”). Co więcej, wyprawy na stepy Orenburga, nad brzegiem Donu i Dunaju były specjalnie przygotowane do zbierania tych jagód, cennych z punktu widzenia ich zdrowia. W tamtych czasach rosyjscy żeglarze i miejscowa ludność syberyjskich wiosek zjadali owoce rokitnika, by leczyć krwawiące dziąsła i zapobiegać niedoborowi witamin. W XVII wieku, gdy Jermak podbił Syberię, rosyjscy Kozacy, używając jagód rokitnika, wzmocnili swoje zdrowie i odzyskali siłę, a także przygotowali olej z rokitnika z kwaśnych jasnopomarańczowych owoców w rosyjskim piecu, który był następnie stosowany w leczeniu trudno gojących się wrzodów i ran.
O specyficznym smaku i zapachu olej rokitnika powstaje z miąższu owoców rokitnika (jagody rokitnika zawierają średnio 3–10% cennego tłuszczu roślinnego). Pomarańczowo-czerwonawy kolor oleju rokitnika wynika z wysokiego stężenia karotenoidów (prekursorów witaminy A) w tym produkcie roślinnym.
